سحن ماه:
گرانی رو به تشدیدو امکان توقف آن
این روزها، گرانی و به بیان روشن تر حفظ هزینه استاندارد تصنعی زندگی، واقعیت دردناکی که حاصل در هم تنیدن دو رویداد اساسی و کاملا متمایز از یک دیگرند، به نگرانی عام و همگانی تبدیل شده است. در این میان، برخی اشخاص، هر از گاه، بی توجه به علت العلل ظهور وضعیت حاکم، راهکارهایی غیرعملی برای درمان آن ارائه می دهند.
بگذریم!
گرانی یا تورم به طور کلی اصطلاح یا مفهومی است که به زبان ساده ناشی از افزایش نسبت حجم پول در جریان یا نقدینگی با کالای در اختیار است. رویدادی که می تواند دارای ریشه های گوناگون، از جمله بودجه ای، سیاست های پولی/مالی ناراست و... باشد. در حالی که استاندارد تصنعی و بالای زندگی، و نامتناسب با توان واقعی اقتصاد، یا ناشی از استقراض است و یا استفاده از سرمایه اعم از سرمایه نقدی و موجود یا وجوه حاصل از فروش سرمایه های طبیعی و ملی و استفاده از آن به عنوان درآمد که به زبان ساده مایه خوری نامیده می شود. همچون بهره گیری از وجوه حاصل از فروش نفت و گاز و... و توزیع آن بین مردم به تساوی یا نابرابر.
بنابراین درمان گرانی حاکم، بدون توجه به موارد دوگانه مورد اشاره در بالا، از نگر دانش اقتصاد سیاسی به هیچ روی مقدور نخواهد بود، زیرا یکی ناشی از افزایش حجم پول در جریان یا نقدینگی است که البته با کاهش تدریجی آن می تواند تا اندازه ای کاهش یابد، اما دیگری ناشی از کاهش سرمایه است که هم به علت کاهش حجم سرمایه های قابل صدور و فروش از یک سو، تغییر ارزش برابری پول ملی در برابر وجوه حاصل از فروش سرمایه ها از سوی دیگر است، که روی داده است. هم کاهش حجم سرمایه قابل صدور و فروش، هم کاهش قدرت خرید پول ملی. بنابراین جز پذیرش کاهش استاندارد یا سطح زندگی تصنعی ایجاد شده نه راهی وجود دارد و نه اینکه دنبال کردن آن درخور توصیه است.
پایان سخن اینکه درمان تورم و صد البته فقط بخشی از آن جز با کاهش حجم نقدینگی و پذیرش کاهش استاندارد زندگی، نه مقدور است و نه درخور توصیه.
کاهش تدریجی حجم نقدینگی، پذیرش کاهش استاندارد تصتعی زندگی و تکیه بر افزایش تولید مرغوب، ارزان و قابل رقابت با تولیدات مشابه خارجی در مراکز صادراتی بین المللی و برقراری انضباط مالی تنها راه مورد توصیه است و لاغیر.